4/207 l #ซึงอูซอก X1 AU-Thai - นิยาย 4/207 l #ซึงอูซอก X1 AU-Thai : Dek-D.com - Writer
×

    4/207 l #ซึงอูซอก X1 AU-Thai

    "ทำไมต้องมีเมทหน้าตาเหมือนแมวด้วยวะครับ ผมแพ้(ขน)แมวนะ"

    ผู้เข้าชมรวม

    9,242

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    9.24K

    ความคิดเห็น


    196

    คนติดตาม


    788
    จำนวนตอน :  15 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  9 เม.ย. 63 / 11:25 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    4/207

     

    อัศวิน

    =

    ซึงอู

    วิศวกรรมศาสตร์  ปี 3

     

     

    ซอ

    =

    อูซอก

    ทันตแพทย์ ปี 3

     

    เรื่องน่าปวดหัวสำหรับ 'อัศวิน' มีไม่กี่อย่างเท่านั้น

     

    เรื่องแรก

     

    “ไอ้อัศเพื่อนรัก กูขอยืมยาสีฟันหน่อย”

     

    ประตูห้องของอัศวินถูกเปิดโดยชายหนุ่มตัวสูง เจ้าของห้องตรงข้ามกับเขา

     

    “มันหมดก็ลงไปซื้อ ไม่ต้องมาขอกู”

     

    อัศวินเงยหน้าจากกองเอกสารมากมายที่เขากำลังหงุดหงิดกับมันมาก ๆ

     

    มาได้ถูกเวลามาก ๆ ครับเพื่อนวิน

     

    เห็นทีตอนนี้มึงต้องเป็นสนามอารมณ์กูแล้วครับ

     

    'วิน' เป็นเพื่อนที่อัศวินไม่เคยคิดจะสนิทด้วย

     

    มันตัวสูงกว่าอัศวินสักสองสามเซน วันแรกที่เจอกันวันเฟิร์สเดท มันออกไปเต้นแนะนำตัวอย่างเอาเรื่อง และอัศวินคิดว่ามันเป็นอะไรที่เกินเรื่องสำหรับเด็กปีหนึ่งไปหน่อย

     

    อะไรไม่รู้ทำให้วินมาสนิทกับอัศวิน ด้วยความที่คาเรคเตอร์ทั้งของมัน และของอัศวินไม่เข้ากันสักนิด แต่ก็ทำให้คบกันมายาวนานถึง 3 ปีแล้ว

     

    แถมเพื่อนในคณะบางทีก็เรียกอัศวินว่า วิน ดังนั้นมันเป็นเรื่องน่าปวดหัวมาก ๆ ที่ต้องถามพร้อมกันว่า

     

    “วินไหน”

     

    จากนั้นเลยตกลงกันว่าถ้าจะเรียกอัศวินสั้น ๆ ก็เรียกอัศไป จะได้ไม่ต้องมาสับสนว่าเรียกอัศวินหรือวินกันแน่

     

     เรื่องที่สอง

     

    ถึงวินจะเป็นเรื่องน่าปวดหัวของอัศวินอยู่บ้าง แต่ก็นะ คำว่าเพื่อนมันก็สำคัญสำหรับเด็กมหาวิทยาลัย

     

    ถึงเขาจะไม่ชอบผูกไมตรีกับใครมากนัก แต่การมีวินเป็นเพื่อน มันก็ช่วยให้อัศวินต้องคุยกับคนแปลกหน้าน้อยลง

     

    เพราะอะไรน่ะหรอ

     

    เพราะไอ้วินมันจะคุยให้ไง

     

    “อัศคะ ช่วยดูตรงนี้ให้พลอยหน่อยสิ”

     

    เพื่อนรวมเซคที่อัศวินจำไม่ได้เลยสักนิดว่าคือใคร และมาจากไหนเดินเข้ามาขอความช่วยเหลือในขณะที่อาจารย์ปล่อยให้เราทำควิซ

     

    ทำควิซแบบฟรี ๆ เดินทั่วห้องกันไปเลย

     

    “ตรงไหนหรอจ้ะ เดี๋ยววินดูให้ก็ได้”

     

    ไอ้วินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ รีบเสนอหน้าเข้ามาพูดพร้อมรอยยิ้มที่แสนกวนประสาท มันรู้ว่าอัศวินเป็นคนขี้รำคาญมาก ๆ ดังนั้นมันจะช่วยตัดความรำคาญนั้นออกไปก่อนที่อัศวินจะทนไม่ไหว

     

    “ไม่เห็นต้องทำหน้านิ่งขนาดนั้น”

     

    ไอ้วินหันมาบอกอัศวินหลังจากที่สาวผมยาวร่วมเซคเดินจากไป

     

    “กูต้องยิ้มให้ทุกคนเลยรึไง”

     

    “แหม พ่อเดือนคณะครับ หล่อแล้วหยิ่งจังนะ”

     

    “มึงน่าจะมาเป็นเดือนแทนกูนะ ถ้าจะพูดมากขนาดนี้”

     

    “อุ้ย ยอมรับแล้วสินะว่ากูหล่อกว่า”

     

    รอยยิ้มกวนประสาทที่เป็นรอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้ของวัน และชีวิตมันฉายบนหน้าวิน

     

    -วย”

     

    อัศวินเอาชีทที่กำลังอ่านฟาดไปบนหัววินเบา ๆ

     

    เรื่องสุดท้าย

     

    มาถึงตอนนี้อาจจะงงว่าเรื่องน่าปวดหัวของอัศวินก็มีแค่สามอย่างเอง แต่ก็อย่างว่า คนที่ไม่ได้ชอบผูกมิตรกับใครอย่างเขาจึงเกลียดสิ่งนี้มาก ๆ

     

    การสุ่มรูมเมท

     

    ทุกปีที่เรียนมา อัศวินต้องภาวนาทุกครั้งว่าขอให้รูมเมทที่เขาได้จะสามารถเข้ากับเขาได้

     

    ไม่ขออะไรมาก ขอแค่ต่างคนต่างอยู่ก็พอ

     

     

    #สี่ทับสองศูนย์เจ็ด

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น